Άνθρωποι και Κοινωνία

Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων ακροβατούν σε τεντωμένα σκοινιά συνέχεια ανάλογα με τον ρόλο που έχουν στην ζωή ο ένας του άλλου. Οικογένεια, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, εχθροί, διάφοροι.

Συμπεριφέρονται ανάλογα με το περιβάλλον τους,  αν είναι στην δουλειά, στο σπίτι, έξω. Δείχνουν όμως το πραγματικό τους πρόσωπο; Αυτό που πραγματικά είναι; Ή κρύβονται πίσω από μάσκες για να είναι αποδεκτοί στην κοινωνία.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι άνθρωποι παίζουμε ρόλους που είναι συμβατοί ανάλογα με την παράσταση που παίζουνε, για αυτό που οι άλλοι θέλουν να είναι, που θέλει η κοινωνία. Η οικογένεια τους ζητάει να είναι τα καλά παιδιά και να συμπεριφέρονται ανάλογα με τα καθώς πρέπει, να είναι καλοί μαθητές,  να μην κάνουν παρέα με αυτό το παιδί είναι ρεμάλι. Η κοινωνία τους βάζει ταμπέλες πάνω τους και διαφοροποιούνται σε παρατάξεις, προσπαθώντας όλοι να γίνουν κάτι σπουδαίο.

Σπουδαίο…

Για αυτούς, και τους υπόλοιπους που θα τους βλέπουν, γιατί η τελειότητα δεν βοήθησε ποτέ κανέναν. Η καταπίεση των αναγκών που έθεσαν οι άλλοι γι αυτούς, τους έκαναν σκληρούς και σκυθρωπούς, οι προκαταλήψεις έφεραν καχυποψία, ανταγωνισμό και φορτωμένα Εγώ, σηκώνοντας τοίχοι απροσπέραστα προς το πραγματικό τους πρόσωπο. Γεμίζοντας τις καρδιές ανασφάλειες, μίσος και αδικία. Ξέχασαν να ζουν πραγματικά και να ονειρεύονται.

Παθιάζονται με ανούσια πράγματα, όπως ποδόσφαιρο, πολιτική, συγκροτήματα κτλ για να γίνουν ένα με την μάζα για να αισθάνονται πως είναι κάτι, πως τους αποδέχονται και ότι είναι καλοί σε κάτι. Να παίρνουν επιβεβαίωση από έξω, από τους γύρω.

Όσο και καλά να περνάνε, όσα πράγματα κι  να κάνουν, στο τέλος της ημέρας σε μια σκοτεινή γωνία του μυαλού τους θα σκέφτονται, θα αναρωτιούνται καλύτερα…

«Πόσο καλός ήμουν σήμερα; Έκανα καλά που έπραξα έτσι; Κτλ κτλ κτλ»

Μια καταιγίδα ερωτήσεων και ένας απολογισμός τι σου είπα τι μου είπε, πως έπραξα, τι έκανε εκείνο; Όλα αυτά μέσα σε μια σφαίρα άγχους, πόνου και σκοτεινών συναισθημάτων που μας φέρνουν θυμό, κατάθλιψη και άλλα πολλά.

Αν είσαι και εσύ ένας από αυτούς τους ανθρώπους, προσπάθησε με μικρά σταθερά βήματα να αλλάξεις την ζωή σου, στρέψε το πρόσωπο σου προς το φως του ήλιου την αυγή, πάρε μια βαθιά ανάσα και κάλμαρε τον εαυτό σου. Για να αλλάξεις το πώς αισθάνεσαι άλλαξε κάτι στην ζωή σου το οποίο σε βαρύνει. Ένα, ένα την φορά, μπορείς να ξεκινήσεις με το να αλλάξεις το πώς πίνεις τον καφέ σου πχ. Χαμογέλα πιο συχνά, μην παίρνεις στα σοβαρά τι σου λένε και κοίτα πως θα εξελίξεις το μέσα σου προς το καλύτερο. Απομαζοποιήσου και άρχισε να ανακαλύπτεις τον πραγματικό σου εαυτό.

Γίνε άνθρωπε αυτό που πάντα θα ήθελες εσύ να είσαι, όχι η μάζα και οι κοινωνία.